HALT! PAPIEREN!

2016-05-15

Polska. Środek Europy. Unia Europejska wyziera z każdego zakamarka, tu prawa mniejszości,   tam poszanowanie odmienności,   ówdzie wspólne dziedzictwo, prawo o ochronie danych osobowych, prywatność, bezpieczeństwo -wszystko to dla szanownych obywateli. Tylko pewno grupa zawodowa nie ma praw, jak wszyscy inni, tylko jedna grupa zawodowa jest z tego prawa odarta, a egzekwowanie tego odarcia przypada w udziale osobnikom, którzy momentami są tak tępi, że nawet nie wiedzą ile paragrafów naruszają. Tą grupą zawodową bezczelnie odzieranych ze swych praw są, jakże by inaczej,   kierowcy.
   O czym mówię tak konkretnie? A o podawaniu danych osobowych kierowców najróżnejszym firmom i firemkom przez pseudospedycje i pseudospedytorów i kilku innych aspektach tej sprawy.
    Kiedy spedycja podaje nasze  dane jako kierowcy, to jeszcze jest to otyle zrozumiałe, że ktoś tam zawiera umowę na przewóz towarów w relacji takiej to, a takiej, a że towar ma drogi  to  chce sobie zapewnić minimum bezpieczeństwa. Spedycja podaje mu więc w dobrej wierze Twoje imię, nazwisko, numer dowodu, numer auta. Spoko, to jeszcze można zrozumieć. Z tymi danymi wiele zrobić nie się nie da. Ale - i tu zaczyna się jawne w chuj walenie - są w tym pięknym kraju firmy, które za nic mają sobie obowiązujące prawo i bezczelnie zbierają dane, do których dostępu mieć nie tylko nie powinny, ale wręcz nie mogą. 
     Wielokrotnie odwiedzałem  przedsiębiorstwa, w których chciano skanować mój dowód, próbowano go kserować, kopiowano usilnie paszport, a gdy prosiłem o zezwolenie komendanta wojewódzkiego policji na takie działania, odpowiadano mi, że "takie mamy procedury". Moje procedury były takie, że dawałem dowód, pozwalałem go skopiować, a potem wzywałem radiowóz. W dwóch przypadkach na trzy skończyło się mandatem 500zł, w trzecim przeprosinami, przy czym do tej trzeciej firm wjeżdżam już na piękne oczy, bez żadnych kontroli wjazdowych i wyjazdowych. Można? Można...
  O ile jednak samo skanowanie dokumentów do komputera firmy zawsze pozostawi jakiś ślad w tym urządzeniu, i dobry technik komputerowy jest w stanie znaleźć ślad po takim pliku, to istnieją sytuacje, w których podając nasze dane jesteśmy absolutnie bezbronni, a sytuacja ta jest tak nietypowa i trywialna, że w sumie nikt nie zwraca na nią uwagi! Jest nią dziadek w budce strażniczej, któremu w dobrej wierze sami podajemy dane wpisywane przez niego do zeszytu. Dziadek wygląda niewinnie, jest  nawet miły, i miejsce parkingowe wskaże, i do biura, czy do prysznica wpuści, ale jakoś nikt nie zadaje sobie prostego pytania: co się dzieje z tymi zeszytami, gdy już się zapełnią danymi? Kto je zbiera, gdy pan Kazio, albo pani Grażynka siedzący w przegrzanej budce strażniczej i czepiający się kamizelek, kasków i butów roboczych wreszcie je zapełnią po ostatnią stronę? Czy ktoś je zabezpiecza? Są gdzieś składowane? Kto potem ma do nich dostęp?
   Kolejna kwestia: osoby siedzące w budkach strażniczych to nie są żadni ochroniarze. Aby być ochroniarzem, trzeba mieć licencję.A co oni mają? Mundurek i identyfikator, a uzbrojeni są w długopis.To nie są ochroniarze, to zwykli ciecie, często nie umiejący poprawnie zapisać nazwy firmy, jeśli jest anglojęzyczna.
  Podsumowanie:
1) Kierowca nie ma żadnego  obowiązku legitymować się dokumentem osobistym w firmie przy załadunku czy rozładunku, można pokazać, dać do wglądu, ale w żadnym razie nie pozwalać skanować, kserować, etc.
2) Ochroniarze nie mają prawa takiego dokumentu żądać, a procedury wewnętrzne firmy nie mogą naruszać prawa.
3) Zawsze możecie poprosić ochroniarza, aby podał Wam swoje dane i pozwolił zrobić jego zdjęcie komórką, zobaczycie jak zareaguje.
   Gorzkie pytanie na koniec:
Jeśli logiczni i poukładani Brytyjczycy wymyślili, aby uniknąć łamania prawa do ochrony danych osobowych taki prosty trick jak numer referencyjny ładunku, to czemu polskie głąby spedycyjne nadal usilnie walczą o nasze dane?
  Czasami czuję się w tym kraju jak za okupacji, jak gdyby  na każdej bramie wjazdowej do dowolnej firmy mógł podejść do mnie pewny swoich praw umundurowany debil i traktując mnie jak śmiecia wrzasnąć: HALT!!! PAPIEREN!!! Jaka to ulga, że mogą we mnie wycelować jedynie ogryziony długopis...

Tym tekstem przekazuję najgłębsze ukłony w stronę Mistrza Jakuba, autora facebookowego profilu "typowyspedytor" obnażającego ogrom absurdów dziejących się w polskich spedycjach i szeroko pojętym transporcie.
   
  

Yeti

Przeczytaj inne teksty Yeti

• Balans życia
• Babcia milonerka
• Trick. Myk. Wałek.
• Teściowa, czyli granice wolności słowa.
• Nasze Małe Ojczyzny. Część II
• Nasze Małe Ojczyzny. Część I.
• Pamiętnik Wieśniaka. Część V. Rosja.
• Punkt bez powrotu
• Pamiętnik Wieśniaka. Część IV. Hiszpania.
• Bimbrozja, czyli duchowi bracia Roberta Makłowicza.
• Żeńcie się, chłopaki....
• Życie nie znosi próżni
• Yeti rozrabiaka, albo "wężykiem, wężykiem!"
• Życie z prędkością 92km/h.
• Fotoradary, albo Polską rządzą duety
• Higiena osobista kierowców ciężarówek, albo jak mus, to mus.
• Holandia, albo każdy ma jakiegoś gryzia, co go mole.
• http://blogroku.pl/2012/kategorie/-podwaljna-cia-gl-a-,1gt,blog.html
• Wigilia okiem singla...
• Pamiętnik wieśniaka. Część III. Francja.

Yeti o sobie