Tylko moment....

2014-11-14

Coś jest nie tak....

 

To był moment... 

 

Co się dzieje....

 

Dlaczego....

 

Lecę....

 

Przeżyję ? Muszę, innej opcji w tym wypadku nie ma. 

 

Tysiące myśli na minutę....

 

Jutro naczepa do dokończenia....

 

Muszę jak najszybciej wstać. To jest teraz jako punkt honorowy. Widzę, reflektory, przecież zaraz będę pod tym samochodem, dlaczego ono jedzie na mnie, przejechało, widząc to co się dzieje nie zatrzymuje się.... Jestem już prawie na lewym pasie... Patrze, jadą samochody, dlaczego nagle zrobiło się na pół ciemno ? Blenda opadła. Muszę wstać, szybko. Wstaję. Cofam się. Obok mnie przejeżdża kolumna samochodów. Nie wiem  co się stało. Wypadliśmy... Gdzie jest kierowca ? Jest.... Patrzę i szukam motocykla, leży wbity w barierki. Po chwili dziękuję tym ludzią, którzy je tam postawili. Gdyby nie to jesteśmy na dole skarpy. Nic nam nie jest. Narazie....Idziemy, dźwigamy moto, motocykl jakby nic nie ważył, jakbyśmy podnieśli mały kamyk z asfaltu... Boli mnie noga, stłuczenie, otarcie, w tym momencie nie jest to dla mnie ważne. Odprowadzamy motocykl w bezpieczne miejsce, zatrzymuje się samochód: Nic Wam nie jest ? Nie. Motocykliści się zatrzymują... Pomagają, mówią gdzie mamy się przetransportować. Pomagają, zbierają to co zostało z motocykla. Spoglądam w miejsce gdzie tył motocykla zaczął uciekać. Rozsypane coś (niezidentyfikowane coś) i jakaś plama, śliska plama, olej ? Chyba tak. Nie ma się czemu dziwić. Adrenalina podskoczyła  100 %. W bezpiecznym już miejscy usiłuje zapalić papierosa, dopiero wtedy zauważam że ręka tak mi się trzęsie, że nie jestem nawet w stanie wyciągnąć go z paczki.  Piszę do kuzynki z którą miałam się spotkać wieczorem " Wybacz, dzisiaj nie dam rady, miałam wypadek" Znajomi szybko się dowiadują i wydzwaniają "Wszystko mała okey ? " Tak, spokojnie. Jedziemy do domu, samochodem. Wieczorem noga zaczyna coraz bardziej boleć... W poniedziałek czułam się jakby coś mnie przejechało, byłam cała potłuczona i wszystko mnie bolało. Zaczyna się walka o to co najważniejsze o zdrowie.... Na motocykl wróciłam bardzo szybko, bo praktycznie już po dwóch miesiącach na zakupy jeździłam na motocyklu. Dłużej trwało ubieranie niż sama jazda ale bywa i tak :) Najpiękniejsze co mnie wtedy spotkało to pierwsza taka wyprawa. Parkuję pod biedronką (oddaloną 500 metrów od domu -_- ), ściągam kask, rękawice, kominiarkę, rozpinam kurtkę, ściągam ją, wyłania się koszulka z Hondy. Podjeżdża na rowerku do mnie mały szkrab, może z miał z 5 lat, być może troszkę więcej. Mówi, że mam ładną koszulkę i pyta czy przyjechałam na CBRce. Mówię, że tak i dziękuję. Zsiada z rowerka, podchodzi i mówi, że ładny motocykl, pyta się czy może usiąść. Bez problemu. Podchodzi Tata małego z uśmiechem. Mały prosi o zdjęcie. Daje mu kask, rękawice żeby wyglądał jak mały motocyklista. :) Gdy zszedł, mówi " Też zostanę kiedyś motocyklistą, jak Pani" Łezka w oku się kręci, naprawdę. Po miesiącu od wypadku gdzie miałam tak zwane L4 :), nie chciałam marnować czasu ani wakacji więc zwiedziłam prawie pół Polski, ciężarówką między innymi. Chciałam jak najszybciej wrócić do tego co daje mi największą satysfakcję - do pracy. Ostatnio z pracy wyjechałam na kilka dni do Austrii. Cieszyłam się ogromnie. 

 

Po prawie półrocznej walce, która jeszcze trochę trwa mogę śmiało stwierdzić, że tą walkę wygrałam na ok. 80 %. Wiem, że będzie z dnia na dzień lepiej. Bólu już nie ma, zostają wspomnienia i cenne lekcje, bardzo cenne. Bo najcenniejsze co mamy to życie i zdrowie. 

 

Wiele osób pyta: "Będziesz dalej jeździć? "Bez zastanowienia odpowiadam Tak, będę. 

Dlaczego ? 

Bo chcę robić to co uwielbiam, nie chcę żałować w przyszłości, że tego nie robiłam. 

 

Kto mnie zaraził tym wszystkim ? Tata i Dziadek. Można by tu rzec, że pasja do motoryzacji przechodzi z pokolenia na pokolenie. Tak, jest ! :) 

 

Paulina

Przeczytaj inne teksty Pauliny

• Rok wstecz.
• Chylę czoła....
• "Kobieta się kompletnie nie zna" ale czy aby na pewno ? :)
• Świąteczne porządki
• Awaria ?!
• Jak to z tymi osobówkami....?!
• Śląsko godka nie jest prosta......
• "Oddaj mi ten klucz!" czyli uparta Paulina
• " Bo przecież dziewczynie nie wypada...."
• "Jest jedna zasadnicza rzecz określająca wyjątkowość człowieka - pasja!."