Piątek godzina 12.00- Młody, poniedziałek Okęcie godzina 11.15.

Pasi ! Jade ! Maniek odpalony 4.00 rano start z Krakowa.

Wszystkie legendy i opowieści o grupach Żydowskich można wsadzić między bajki. W skrócie wygląda to tak:

Jak to jest z tym Izraelem. Czasem jest zabawnie, czasem bywa ciężko. Pracę z nimi można w zasadzie podzielić na trzy rodzaje:

1. Dziewczyny – w aucie zawsze jest czysto. Dziewczyny bardzo dobrze mówią po angielsku i nigdy nie ma z nimi problemów, oprócz sherutinu.
2. Chłopaki – w aucie już nie zawsze jest czysto. Najbardziej, oprócz religijnego charakteru imprezy, interesuje ich oczywiście dobra zabawa.
3. Ultraortodoksi – pasażerowie  wymagający pewnej dozy cierpliwości.

Do pracy z grupą wystarczy znajomość podstaw angielskiego i jidysz. Krótki słowniczek:

• Sherutin – toaleta
• Maz gan – klimatyzacja
• Bokhertof – dzień dobry
• Jala jala – jedziemy
• Rega rega – spokojnie, spokojnie

Tyle w zasadzie powinno wystarczyć do pracy.

Jak wygląda tydzień z taką grupą? Sprawa jest prosta. Zazwyczaj jest to droga od cmentarza do cmentarza. Po tygodniu takiej podróży można odnieść wrażenie, że w Polsce są tylko żydowskie cmentarze, synagogi, i jewish quarter :)

Zaczynamy zazwyczaj w poniedziałek na Okęciu, gdzie pakujemy do mańka jeden samolot bagaży, jeden samolot jedzenia i jeden samolot turystów, przy czym rzadko się zdarzają grupy dziewcząt i chłopaków razem. Z wiadomych przyczyn. Potem do Treblinki – cmentarz, następnie Lublin – Majdanek. Na drugi dzień mamy Leżajsk: tam bawią się na grobie Cadyka. Potem Łańcut, Zbylitowska Góra – cmentarz. Trzeci dzień zazwyczaj w całości spędzamy w Krakowie, pod koniec jedziemy tylko do Oświęcimia. Czwartek to szybka Galicja, w końcu piątek. Mamy Szabas!

 Szabas jest o tyle ciekawy, że zaczyna się o 17.12. Choćby się waliło i paliło, musimy być na 17 w hotelu, wtedy zawsze padają słowa jala jala, na co odpowiadamy najczęściej rega rega. Sobota jest wolna. Niedziela to zazwyczaj Łódź i potem już tylko jazda na Okęcie. Koniec.

 W dużym skrócie tak wygląda tydzień.

Jedzenie na wyjeździe wiadomo- koszerne. Koszernego mój żołądek by nie strawił, bo jest bardzo tłuste i ciężkostrawne. Strawiłby ale trzeba mieć dojście do hurtowych cen hepatilu. Śniadanie- zazwyczaj firmowa goldcard idzie w ruch, ew. jeżeli jest do klucza, to wtedy nie ma problemu :)

Czasem jest zabawnie, kiedy po zakupach wszyscy wracają do autokaru, pakują kupione rzeczy do worków na śmieci, a ich koleżanki lub koledzy, w ramach pomocy, wywalają te worki do kosza. Tak zdarzyło mi się kiedyś z chustami i obrusami kupionymi w Kazimierzu Dolnym. Jedni przyszli do autokaru z kupionymi chustami za multum złotych i poprosili o worki. Dostali więc worki. Wieczorem pod hotelem stały kosze na śmieci, więc chłopaki stwierdzili, że pozbierają śmieci. Na drugi dzień worków już nie było. Była afera. J

Praca jest na ogół przyjemna i dobrze płatna, to oczywiście plus. J Turyści z Izraela są zawsze pozytywnie nastawieni, zawsze jest „dzień dobry, do widzenia”, zawsze są uśmiechnięci, dzielą się wszystkim co mają. Trzeba się jednak przyzwyczaić do kilku rzeczy:

• Przewodnika, który gada non-stop. 4 godziny jazdy zawsze oznacza 4 godziny gadania.
• Ciągłego puszczania filmów wojennych, które nie zawsze zgadzają się z naszą wiedzą o II Wojnie Światowej.
• Ogromnej ilości butelek wody używanej do mycia rąk, wszędobylskich orzeszków i chrupek na podłodze.
• Do ochrony. Chłopaki bardzo przykładają się do swojej pracy. Sprawdzają dosłownie cały autokar. Patrzysz w lusterko, a tam ochroniarz wisi z latarką na kole. Drugie lusterko – ochroniarz leży pod autobusem. Lusterko wewnętrzne – ochroniarz przeszukuje półki, plombuje klapy, których potem nie wolno już otwierać. No cóż, kwestia przyzwyczajenia.
• Sprzątania autokaru po grupie min 4 godziny-bez rolki worków 120L nie podchodź :)

Do  niedzieli też się trzeba przyzwyczaić. Jak nigdy im się nie śpieszy, tak w niedzielę zawsze jest „jala, jala”, bo samolot. Nie wolno na to zważać, tylko trzeba robić swoje. Za to na lotnisku najlepiej się odsunąć. Tempo startu do samolotu jest niesamowite: otwierasz drzwi, a tu autobus pusty, bagaży nie ma, wszystko wyczyszczone. Ledwo dojeżdżam na odloty, a wszyscy turyści w samolocie już wzbijają się w powietrze.

Pozdrawiam z Brzezinki,

Kamil

Przeczytaj inne teksty kamilka2

• Mijają dni, miesiące, mija rok, czyli 365 dni z Continentalem.
• Młody i Kim Dzong Il
• Jak to się stało, że się zaczęło :)
• Lato na całe GO !!
• Kamil w krainie czarów :)
• Jako że narazie się nic nie dzieje :) Setra Top Class 500
• !! !! !! Zima Zima Zima Nas Zaskoczyła !! !! !!
• Jestem :) i zaczynam :)

kamilek2 o sobie