07.10.2013
Witam! Wielki powrót co? Dawno mnie nie było w moim życiu tak wiele się wydażyło że aż trudno uwierzyć, że tyle rzeczy może się wydarzyć w przeciągu dwóch góra trzech miesięcy. Może zacznę od początku co to się właściwie stało lub wydarzyło jak zwał tak zwał nie ważne. W od czerwca zaczęły mną szarpać dziwne uczucia podczas jazdy po Europie. Wielkim krokami mój ślub najważniejszy dzień w moim życiu. I miotałem się jaką decyzję podjąć co dalej jak ma wyglądać moje a raczej nasze dalsze życie. Jaką drogę obrać? Czy będzie ona dobra? Stwierdziłem jednak, że w nosie czym to się mam martwić na pewno gorzej być nie może. Tak więc po ślubie zrobiłem dwa ostatnie kursy w transporcie międzynarodowym i poszedłem jeździć na kraj. Robota elegancka codziennie jestem w domku sporadycznie co dwa. Jazda głównie nocą bo dostawy do sieci Biedronka, oraz Tesco. Kasa może mniejsza ale powiem szczerze przeliczając to co człowiek nie raz wydał za granicą to na jedno wychodzi. Ale poczucie tego że codziennie jestem w domku i śpię obok żony choć w nocy wymykam się by znowu ruszyć w drogę. Myślałem żeby rzucić jazdę. Nie da się naprawdę to jest jak narkotyk. Wciąga jak papieros, jak dobry alkohol czy seks z ukochaną kobietą. Kierowcą się zostaje ale nie da się od tego odejść bo droga upomni się o Ciebie.
P.S Mam do was jedno pytanie tak całkiem poza tematem jazdy: Jak można nazwać i traktować osobę, która nie pracuje siedzi u kogoś tygodniami w domu przed telewizorem. O wszystko ma pretensje i strasznie dużo do powiedzenia na tematy finansowe domowników choć sama nic nie dokłada. Chodzi o narzeczoną brata mojej żony. Która notorycznie siedzi u nas w domu. Nie robi nic całymi dniami leży przed telewizorem. Szuka roboty leżąc przed telewizorem. Przecież robota do nikogo sama nie przyjdzie. Jak można żyć z taką osobą pod jednym dachem. Pomóżcie mi bo zaraz dostanę w domu szału.
