Gdy nadchodzi ta godzina...
Witam!
W pierwszych słowach chciałem wszystkim serdecznie podziękować za wszystkie komentarze które to zechcieliście napisać pod moim pierwszym wpisem.
Dziś sobotni wieczór niedawno wróciliśmy razem z Angeliką z kościoła. Byliśmy odwiedzić moją babcię i wujka. Jutro na cały dzień Miśka (Angelika) idzie do pracy gdyż pracuje w sklepie i co drugą niedzielę pracuję taki system nic się nie poradzi szkoda bo jeden dzień nam ucieka. Już nie długo nadejdzie ta godzina poniedziałek rano kiedy to wstanę zjem śniadanie i pijąc poranną kawę odpalę papierosa i w kłębach dymu patrząc na zegarek zobaczę uciekające minuty do wyjścia z domu. Chwycę laptopa w dłoń ucałuję kobietę na co ona wtulając się w moje ramiona powie "Szerokości, szybkiego powrotu do domu". Wsiadam w auto i patrząc na machające ręce kobiety odpalam kolejnego papierosa i jadę. Wsiadając do Reńki (Moja Magnumka) odpalając ją czuję ten klimat jazdy. Ruszam. Jadę kilometry ubywają, krótka pauza, potem noc. Kolejny dzień się budzi w parkingowym życiu kierowców. Z każdą dobą z oddalaniem się od domu mam świadomość że też się do niego przybliżam bo muszę wrócić. Auto mam załadowane na poniedziałkowy wyjazd. Jadę do Holandii do Hedla przy autostradzie A2. A na powrót ładuję banany w Belgii w Antwerpii do Krakowa ale do jakiej firmy jeszcze nie wiem dokładnie będę wiedział w poniedziałek.
Czytając niektóre komentarze komentujących dało mi to wiele do myślenia. Pracuję od 15 roku życia żeby mieć własne pieniądze. Jak już miałem drobniaki ( pierwsze zarobione pieniądze to nie są ogromne kwoty) lubiłem wchodzić do sklepu i nie patrzyć na to ile co kosztuje tylko brać to co się podoba i co się chce mieć i tak mam do dziś. Nie chodzi też o serce do pracy bo wkładam w to co robię całe serce bo musi tak być. Decydując się na pracę jako kierowca międzynarodowy liczyłem się z tym że nie będzie mnie w domu i tym podobne rzeczy. Tylko nie wiedziałem że tęsknoty idzie doświadczyć na tak wielu płaszczyznach. Naprawdę nie jestem jakimś szczeniakiem co poleciał bo za fajerą jest kasa kasa i nic więcej się nie liczy. Kocham to robotę naprawdę. Brakuje mi mojej Kochanej i Cudownej Miśki bo dla niej też to robię żeby nam żyło się lepiej żebyśmy nie wegetowali tylko żyli. Ale wiem że po każdym trudnym wyjeździe przychodzi ten cudowny powrót. Bo dla mnie jak ciężko pracujący ludzie dostają marne wynagrodzenie i kombinują jak tu przeżyć miesiąc to mnie to dobija. Jak człowiek człowieka może tak wykorzystywać. Dlaczego jeszcze zdecydowałem się jeździć. No kurcze kręciło mnie to jak diabli, na kursie jak wsiadłem do takiej maszyny to jarałem się jak dziecko w sklepie z cukierkami. Jedyne co do czego mam nadzieję to żeby nie doświadczyć bezradności. Że coś się w domu dzieję, lub komuś i ja się o tym dowiaduję i nie mogę z tym nic zrobić. Mam nadzieję, że wszystko się tak ułoży że nie doświadczę tego tak boleśnie.
Już mam lepszy humor porozmawiałem bardzo fajnie z Miśką i dużo mi powiedziała takich słów których nie wiedziałem że tak na mnie bardzo fajnie zadziałają.
Jutro będzie pakowanie zakupy i trzeba ruszyć. Zrobię jakieś zdjęcia w trasie to wrzucę na bloga. Może nagram jakiś filmik z trasy jak będzie coś ciekawego.
P.S Dla tych co o jazdę w koło komina mówią byłem w dwóch firmach i takie stawki
Patelnie: W sezonie do 3 tyś. A zima 1.1 Tyś.
Chłodnia: W skupie warzyw 1, 8 tyś na początek potem 2, 2tyś.
Stawki jak diabli.
Pozdrawiam Serdecznie i Szerokości Mobile
Do Zobaczenia Na Szlaku
